't zandmonster knuffelt met knorretje

Wat vliegt de tijd hier voorbij, 't gaat allemaal veel te snel. Voor ik het weet ben ik 23...ohw ja das MORGEN! Dit jaar vier ik dit feestelijke feit hier in het geweldige australieland. Maar das pas morgen, dan wachten al die pakketjes, de opgestuurde taarten, de ballonnen en al die zelfgemaakte verjaardagshoedjes op me...maar nu eerst een terugblik op de laatste 2 weken van mijn 23 ste levensjaar...

Bij de fam Barnett gaat alles zn gangetje, eigenlijk afgelopen 2 weken vooral heel gezellig, veel knutselen, errug warm, lego, puzzels, strand en vandaag is de school weer begonnen!

Vrijdag 25 januari ben ik na te lang wachten op de bus en een leuk gesprek met een meneer (die zoals velen meteen wist dat ik toch echt een hollander moest zijn....of een duitser....!) lekker naar southbeach gegaan. Met patricia een heerlijke strandmiddag gehad, met daarna teveel eten en heerlijk bier bij little creatures. Patries en ik weten ons gewoon erg goed aan te passen en doen wat de meeste australiers doen op vrijdagmiddag...relaxen met eten en drinken op het strand of picknicken bij de rivier of een leuk cafeetje opzoeken! Met de buik vol gingen we op naar Perth om de chinezen uit te zwaaien en daarna een relaxt wijntje te drinken in de flat.

De volgende dag was het dan eindelijk vuurwerkdag...AUSTRALIADAY! 's Avonds dus weer op naar Perth om gezellig met Joe, Abdallah, Marc, Helga en Patricia, een picknickkleed en een fles champagne bij de rivier naast de andere 1000 mensen neer te ploffen. Wat een compleet hysterische mensen die australiers. Even mijn uitzicht:
Voor: zo'n 30 kinderen, compleet in de kleuren van de australische vlag, spelen cricket. Doel: zoveel mogelijk mensen met de bal raken en ik gok dat t hoofd bonuspunten opleverde.
Achter: Te veel auto's met mensen er half inzittend, bier en nog is bier!
Rechts: picknickkleedjes met nog meer australische vlaggen en hoedjes etc.
Links: Auto met zwembad, naakte man die overigens ook ff een rondje deed en een enorme muziekinstallatie!

En toen was het 9 uur. We hebben afgeteld en geproost op het nieuwe jaar...want daar was eindelijk het langverwachtte vuurwerk. Maar het was het wachten waard...jeetje...echt 30 min lang nonstop een waanzinnige vuurwerkshow. In de flat ging het feestje nog lang door...zondag was dan ook een echte doe-vooral-niet-teveel-dag!

Woensdagavond met patricia fish and chips op cottesloe beach, met een koor van kraaien...ik vind dat ze nog niet echt op een goed niveau zitten!

Vrijdag was ik vrij en was mn doel op de fiets naar Perth. Helaas ging ik te laat mn bed uit en nadat ik mn tas had gepakt, mn banden had gecheckt, mn helm op had en op de fiets zat was het al mega warm. Toch begon ik vrolijk aan mn fietstocht. Wolsely road uit en op naar de swan river om die vervolgens helemaal tot aan Perth te volgen. (ongeveer 23 km) Heuvel op en heuvel af, heel veel zweten, maar een echt super mooie fietsroute, langs kleine strandjes, prachtige uitzichtjes, picknickende australiers, leuke cafeetjes, te grote huizen en het laatste stuk langs canning highway. Ik natuurlijk goed kijken over de river, omdat ik vandaag wel is dolfijnen wou spotten. Tijdens een drinkstop hoorde ik het langverwachtte geluid...PLONS! Maar helaas ik was te laat, maar 5 sec later weer een plons...en gelukkig zag ik nu wel wat het was...een vliegende VIS! Neeej tuurlijk marijke rasing ziet geen dolfijn maar een enorm spectaculaire rare vis die het normaal vind om zich als een dolfijn te gedragen....! Pissig keek ik om me heen of ik misschien nog andere WEL boeiende dieren zou zien...naast de vliegen zag ik niet veel. Helaas vonden 1 van die vliegen mij erg boeiend en vloog inene recht op me af (helga dacht dat ie me ff diep in mn blauwe ogen wou kijken...ik vond het vooral erg brutaal om zo dichtbij te komen!) Na deze enorme ervaringen stapte ik weer op de fiets, nam een half uur later een duik tussen de kwallen (omdat ik anders echt van de hitte zou ontploffen) en kwam moe maar voldaan aan in city Perth. Waar ik maar weer is op koopjesjacht ben gegaan.

Samen met Helga gemact en daarna omgekleed en samen met Patricia en Helga naar Northbridge gegaan. We gingen op zoek naar een leuk danscafeetje. Onderweg kwamen we al genoeg lichtelijk aangeschoten australiers tegen en in een 40+ kroegje met heerlijke muziek hadden we te veel sjans met ouwe mannen. Nadat iemand op straat me een enorme liefdesverklaring had gegeven, we maar bleven zoeken naar een leuke kroeg die we niet konden vinden, besloten we naar huis te gaan om de 3 mannen wakker te gaan maken. Helaas...was er nog 1 wakker...! Maar het was errug gezellig en we hebben ontzettend gelachen.

Volgende dag vroeg op, met de trein naar freo, fietsend naar huis, om om 9 uur weer vrolijk in de keuken te staan. James en Lia hadden een bruiloft dus ook s avonds opgepast. En de volgende dag ging om half 6 weer de wekker, want op de 1 of andere manier rijden er geen treinen voor half 8 en ik moest op half 8 in Perth zijn. Dus weer op de fiets naar Perth om enorm bezweet bij de Pinnacle tour bus aan te komen.

Helga en ik ontdekten al snel dat we 1 australier in de bus hadden (de chauffeur) en voor de rest 2 belgen, chinezen en duitsers! Daar gingen we dan op naar caversham wildlife park, de pinnacle dessert en lancelin voor sandboarden! In het park kregen we in 20 min de kangeroos te zien, (die we zelfs mochten voeren) de koalas (blijven luie donders) en we ontmoeten daar knorretje. Jullie mogen zelf de foto bekijken van deze enorme wombat, maar wij vonden dat zn naam toch echt knorretje moest zijn. Na al deze fotosessies, je zult maar een beroemde wombat zijn...! Werden we bijna in de bus gegooid om dat we snel door moesten. Naaa een TE lange rit en een lunch kwamen we aan bij de pinnacles. Das echt een natuurwondertje. Prachtig al die rotsen in dat zand, de meest grappige dingen zie je dr in. En ik heb het ozongat gezien (we wisten niet wat het was...maar voel je vrij om te raden wat het echt is!).

Daarna op naar Lancelin, waar het lijkt alsof je door bergen van sneeuw rijdt...pas als je uit stapt blijkt het toch echt zand te zijn! Na een spectaculaire bustocht over de bergen, kreeg ik een sandboard in mn hand, wat wax om erop te smeren en de directions om een enorme bult te beklimmen. Hijgend en blazend kom ik boven, om me ineens heel goed te beseffen dat het echt heel hoog is...dapper ga ik op mn sandboard zitten...nog zand vrij geef ik een zet...om vervolgens als 1 of ander zandmonster (letterlijk overal zand) maar met een superkickengevoel na 10 sec weer beneden te staan...AGAIN? AGAIN?? YEZZZZ!

Al zingend gaan we terug, want Helga en ik hadden besloten om de mensen te vermaken met alle nederlandse kinderliedjes die we kennen. Uiteindelijk hadden we toch 1 fan, een 8 jarig meisje die ons maar blij aan bleef kijken...! Moe, zanderig, bij helga nog een stuk alvast-verjaardagstaart naar binnen gewerkt te hebben, stap ik met fiets en al weer terug in de trein. Om een uur later heerlijk schoon in mn bedje te stappen.

Vandaag is de taart al gemaakt...de feestmuts ligt klaar...dus morgen kan het feest beginnen!

Een mega dikke oudejaarskus

Marijke