Op naar Adelaide....

Jawel na 2 nachtjes 'banken' bij patries, een afscheidsdiner (again!) en een laatste drankje in de stad, konden we zaterdagochtend om 10 uur de campervan ophalen. Raar, misschien kom ik nooit meer terug in Perth en hier waren toch mijn eerste 3 maanden 'alleen' in Australie. Perth is zo'n heerlijke stad, zo vertrouwd al, de prachtige stranden, de aardige mensen...heerlijk, maar het voelt ook heel goed om nu echt verder te gaan...Adelaide here we come!

Om 12 uur zitten we dan eindelijk (na een snelle uitleg van onze britz, alle papieren die getekend moesten worden, de autocheck etc) in onze britzie, onze steun, leefomgeving, vervoer, voor de komende 6 dagen. Hoe stoer dat voelt? Zelfs iemand zonder rijbewijs voelt zich dan megastoer. Want daar gaan we dan, 2 dutchies in een luxe campervan (magnetron en al zit dr in!!!) op naar Adelaide.

Eerst is het nog wat moeilijk om Perth uit te komen, maar dan zijn we toch echt onderweg naar Albany. Aan het eind van de middag komen we daar aan, ff supermarkten en daarna op zoek naar een barbeque om lekker te eten. Hoe leuk, pan op de barbeque, water erin, de eerste avond noodles! Daarna ontmoeten we nog een paar dutchies met campervan, als we dan eindelijk uitgepraat zijn, is het donker en moeten we de weg naar de boerderij van andrew en liz (fam. van de fam. Barnett) nog vinden. Dat blijkt idd erg moeilijk, ik herken niks meer in het donker en na een dik uur in het donker heel langzaam rijden (ook hier zitten kangeroos) komen we dan eindelijk aan op de boerderij, waar we super worden ontvangen. Na t eerste nachtje slapen in britzie (stijve nek, rugpijn, maar nog steeds erg gelukkig) en een heerlijk ontbijtje van liz, gaan we verder...op naar Esperance!

't wordt dan al vooral veel niks...heel veel uitgestrekte weilanden, wat bosjes en boompjes, af en toe wat huisjes, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Ik heb het ondertussen WEL behoorlijk druk, want ik heb dan wel geen rijbewijs en zal dus niet in britzie rijden, maar dat betekend niet dat ik niks doe. Judith voeren, kaart lezen (erg moeilijk, want er is maar 1 weg!), kangeroos en ander wildlife spotten, drinken aangeven, zonnebril schoonmaken, muziek regelen, lonely planet lezen zodat we de must-see plekken daadwerkelijk zien, foto's maken etc. etc. Druk druk dus!
De eerste must-see voor dutchies is een echte nederlandse molen. Gewoon in de middle of nowhere, heeft een nederlander een molen gebouwd en daar kan je slapen en eten of zoals wij de boel is ff flink bekijken en genieten van het prachtige uitzicht!

Na nog een paar uurtjes komen we aan in esperance en gaan we op zoek naar een mooi plekje voor die avond. Cape le grande wordt aanbevolen, prachtige stranden en je kan daar ook kamperen. Wij op pad met britzie voor een klein omweggetje...dat blijkt iets langer te zijn, maar idd wat een prachtige stranden, een waanzinnige zonsondergang en een minicamping met alles wat we nodig hebben. Echt wauw!

Volgende ochtend weer vroeg op, nu richting Norseman, waar de nullarbor begint. In Norseman nog ff een goeie autocheck, ja ik weet nu zelfs hoe je de olie moet checken. We vullen de benzine weer bij, want vanaf nu gaat de benzine en duurder worden en je wilt niet zonder benzine staan als het volgende benzinestation 200km verderop is!

The word Nullarbor is from the Latin nullus for 'nothing' or 'no one' and arbor for 'tree', and is pronounced "NULL-uh-bore":
kortom heel veel niets, maar ook heel veel prachigs. Deze paar dagen is veel rijden, veel 'niets' zien, veel dooie kangeroos spotten naast de weg, heel veel liedjes zingen, errug blij zijn met de bob marley cassette, bij elk benzinestation (dus in elk plaatsje) stoppen, leuke mensen ontmoeten, in de middle of nowhere kamperen....ECHT HEEL GAAF! En eindelijk gaan we dan over de border in Eucla en zijn we in South Australia.

In Ceduna ontmoeten we 2 mannen uit Adelaide die ons aanbieden dat wij arme backpackers de eerste paar dagen bij hun kunnen slapen. Helemaal fijn, geen kosten voor hostels etc.! Verder kamperen we in Ceduna echt in het wild, zelfs wildplassen hoort hier bij! En geen warm eten...maar brood met jam...FUN!

Op naar port Augusta, waar ergens ons laatste nachtje gaat zijn. We lezen in de lonely planet over mount remarkable en besluiten daar heen te gaan. Prachtige keuze, want in een geweldig national park, omgeven door emu's, kangeroos (euro's en de bruine), vogels, leguaan (bram das nog vetter dan slangen!) en prachige natuur slapen wij voor t laatst in britzie.

Volgende dag dan eindelijk naar Adelaide. Waar we onze spullen dumpen bij onze aardige grieks/australische mannen en na een schoonmaakbeurt, britzie keurig voor 3 uur (na 3 uur zou het ons 1000 dollar kosten) afleveren. Raar hoe snel je gehecht bent aan het hebben van een auto, tis zo makkelijk in Australie, want in 6 dagen hebben we ongeveer 3500 km gereden, ter vergelijking das van Londen naar Moskou!

Na 6 dagen vrijwel niks, sta je dan in eens weer in een mega stad, met veel mooie oude gebouwen, t doet een beetje Europees aan. Con (de gasthuisheer) haalt ons aan het eind van de middag op en organiseerd een heerlijke barbeque. Heel erg moe ploffen we op de banken (wat raak je als backpacker snel gewend aan het slapen op banken!). Vrijdag staat in het teken van t zoeken van een baan, we bellen wat af, toch maar fruitplukken...? In Adelaide gaan we nog wat hotels af en besluiten na een heerlijke middag strand (ook hier heerlijk!) om idd naar een werkhostel te gaan in Kingston, om daar me eerst te wagen aan fruitplukken!

Dus na 2 korte daagjes Adelaide, staan Judith en ik, zaterdag om 12 uur klaar om per bus te vertrekken naar Kingston, een plaatsje 3 uur vanaf Adelaide.

Echt in de middle of nowhere, worden we uit de bus geroepen, worden we opgehaald door John en worden we in een hysterisch gekleurd hostel gedropt. Een enorme bende in de meidenkamer, maar wel al meteen hele aardige germies!

De eerste 2 dagen zitten erop, meteen het kloterigste baantje....druiven plukken, maar gelukkig na een lekkere koude douche voel je je rug (bijna) niet meer, voel je je in elk geval weer een beetje schoon en zweet je even niet.
Heerlijk werken in australie: in 40 graden lekker midden in de zon, bukkend door de wijngaard, alle druiven plukken en dan ook nog per bucket betaald krijgen (1 dollar per bucket) kortom ongeveer 40 dollar per dag, omdat je na 12 uur echt niet meer wil/kan werken.
Ik ben benieuwd wat het volgende baantje gaat worden....t zal niet lang duren voordat er een beter baantje op mn pad komt...ECHT!

Dus....op naar een beter baantje!

dikke dikke kus Marijke